onus Tyri ululate naves maris quia vastata est domus unde
venire consueverant de terra Cetthim revelatum est eis
tacete qui habitatis in insula negotiatio Sidonis
transfretantes mare repleverunt te
in aquis multis semen Nili messis fluminis fruges eius et
facta est negotiatio gentium
erubesce Sidon ait enim mare fortitudo maris dicens non
parturivi et non peperi et non enutrivi iuvenes nec ad
incrementum perduxi virgines
cum auditum fuerit in Aegypto dolebunt cum audierint de
Tyro
transite maria ululate qui habitatis in insula
numquid non haec vestra est quae gloriabatur a diebus
pristinis in antiquitate sua ducent eam pedes sui longe ad
peregrinandum
quis cogitavit hoc super Tyrum quondam coronatam cuius
negotiatores principes institores eius incliti terrae
Dominus exercituum cogitavit hoc ut detraheret superbiam
omnis gloriae et ad ignominiam deduceret universos inclitos
terrae
transi terram tuam quasi flumen filia maris non est
cingulum ultra tibi
manum suam extendit super mare conturbavit regna Dominus
mandavit adversum Chanaan ut contereret fortes eius
et dixit non adicies ultra ut glorieris calumniam
sustinens virgo filia Sidonis in Cetthim consurgens transfreta
ibi quoque non erit requies tibi
ecce terra Chaldeorum talis populus non fuit Assur
fundavit eam in captivitatem transduxerunt robustos eius
suffoderunt domos eius posuerunt eam in ruinam
ululate naves maris quia devastata est fortitudo vestra
et erit in die illa in oblivione eris o Tyre septuaginta
annis sicut dies regis unius post septuaginta autem annos erit
Tyro quasi canticum meretricis
sume citharam circui civitatem meretrix oblivioni tradita
bene cane frequenta canticum ut memoria tui sit
et erit post septuaginta annos visitabit Dominus Tyrum et
reducet eam ad mercedes suas et rursum fornicabitur cum
universis regnis terrae super faciem terrae
et erunt negotiatio eius et mercedes eius sanctificatae
Domino non condentur neque reponentur quia his qui habitaverint
coram Domino erit negotiatio eius ut manducent in saturitatem
et vestiantur usque ad vetustatem